سنگ کلیه

اگر ادرار، از موادّ زایدی که می توانند کریسالیزه شوند و به شکل سنگ در آیند ، اشباع شود و یا مواد شیمیایی که به طور طبیعی از این روند سنگ سازی جلوگیری میکنند ، به اندازه کافی وجود نداشته باشد، سنگ های کلیوی ساخته می شود که چندین سال به طول می انجامد. بعضی از سنگ های کوچک تشکیل شده می توانند همراه ادرار از بدن خارج شوند،ولی سنگ های بزرگ تر در کلیه ها مانده و یا از جای خود حرکت کرده و در حالب ، گیر می کنند و درد های شدیدی ایجاد می نمایند . تشکیل سنگ در کلیه ها ، احتمال بروز عفونت های ادراری را زیاد می کنند .

هر چه غلظت مواد محلول در ادرار زیاد باشد،خطر تشکیل سنگ افزایش می یابد. ‍پس افرادی که در مناطق گرمسیر زندگی می کنند و اب بدن خود را از طریق تعریق از دست می دهند و نیز افرادی کخ به اندازه ی کافی مایعات مصرف نمی کنند ، مستعد این بیماری می باشند.

اکثر سنگ ها ی کلیوی از جنس نمک های کلسیمی هستند و بیشتر در افرادی که رژیم های غذایی سرشار از کلسیم و یا اسید اگزالیک دارند ، دیده می شود . اما براساس نوع مواد زایدی که در ادرار وجود دارد ، انواع مختلفی از سنگ ها مثل سنگ های حاوی اسید اوریک ، سنگ های حاوی سیستسن و...به وجود می ایند گاهی عفونت های طولانی مدت کلیه ها باعث تشکیل سنگ هایی به شکل شاخ گوزن می شود که حفره ی مرکزی کلیه را ‍پر میکند . مصرف دارو های شیمیایی نیز در پیشرفت تشکیل سنگ کلیه موثرند .

علایم وجود سنگ در کلیه ها ، به صورت ناگهانی ظاهر می شونند که به صورت درد های بسیار شدید در پشت و کمر به وجود امده و به شکم و کشاله ران کشیده می شود . تکرر ادرار ، تهوع، استفراغ و وجود خون در ادرار ، از دیگر علایم وجود سنگ در کلیه هاست این علایم به علاوه ی  رادیو گرافی،ازمایش خون و ادرار، در تشخیص وجود سنگ در کلیه به پزشک کمک می کند .